๒๘๑ ย่อมชนะแก่มาร
ย่อม อดทนต่อสู้ หมู่มาร
ชนะ ศัตรูหมู่พาล มากได้
แก่ มู่อริราชลาญ แตกพ่าย ไปเฮย
มาร มิอาจกรายใกล้ พระผู้ทศพลฯ
๒๘๒ หัวเด็ดตีนขาด
หัว ไม่ขาดสู่พื้น ปถพี
เด็ด ขาดไม่ยอมหนี ทัพแพ้
ตีน มือไม่ขาดมีดา บต่อสู้แฮ
ขาด หมดลมนั้นแล้ จึงแพ้ไพรีฯ
๒๘๓ ฝากผีฝากไข้
ฝาก กายกับลูกน้อย กลอยใจ
ผี พ่อแม่ตายไป ป่าช้า
ฝาก ให้ลูกเผาไฟ อย่าทอด ทิ้งเฮย
ไข้ หนักชักเอาผ้า ปิดหน้ายามตายฯ
๒๘๔ หมูพีชีผอม
หมู กินจนอิ่มแล้ว ลงนอน
พี พ่วงเรียกหมูตอน อวบอ้วน
ชี ย่อมอดฉันตอน เย็นค่ำ
ผอม เยี่ยงพระป่าล้วน เลิศด้วยพรหมจรรย์ฯ
๒๘๕ เข้าเถื่อนลืมพร้า
เข้า ป่ายามค่ำเช้า สนธยา
เถื่อน ย่อมมีสิงห์สา สัตว์ร้าย
ลืม ถือมีดเป็นอา- วุธต่อ สู้แฮ
พร้า ไม่มีติดคล้าย เหยื่อเข้าปากเสือฯ
๒๘๖ สึกเปลืองผ้าลาย
สึก หาลาเพศแล้ว เหลวไหล
เปลือง เปล่าไม่เข้าใน วัดแล้ว
ผ้า เหลืองไม่ห่มใจ ฆราวาส
ลาย ดั่งเสือเขี้ยวแก้ว ออกคล้ายยักษ์มารฯ
๒๘๗ รักวัวให้ผูก
รัก สัตว์เลี้ยงเร่งต้อง รักษา
รัก สัตว์เลี้ยงเร่งต้อง รักษา
วัว รักผูกเชือกคา หลักไว้
ให้ อยู่อย่าห่างตา โจรลัก ไปแฮ
ผูก จมูกล่ามไว้ใกล้ ชิดแล้วปลอดภัยฯ
๒๘๘ รักลูกให้ตี
รัก ลูกผูกจิตให้ ศึกา
ลูก สืบเลือดเนื้อหา ยากแท้
ให้ รักกว่าเงินตรา ล้านโกฏิ
ตี เพื่อเข็ดหลาบแก้ อวดดื้อ ถือดีฯ
๒๘๙ อุ้มหมูทั้งมุ้ง
อุ้ม วันทองมุดมุ้ง แม่ยาย
หมู พ่อขุนช้างหงาย แง่ง้ำ
ทั้ง ผ้าห่อหุ้มกาย ไม่พัก แก้เฮย
มุ้ง ใหม่พลอยเปียกน้ำ จากฟ้ามาพรำฯ
๒๙๐ ตัวงอเป็นกุ้ง
ตัว โก่งก้มสู้พื้น พสุธา
งอ ไม่เงยสบตา ท่านไท้
เป็น สัตว์อยู่ธารา ตัวย่อม เยาแฮ
กุ้ง ชอบโดดหนีให้ ห่างพ้นปลาโตฯ
๒๙๑ บวชเสียผ้าเหลือง
บวช สนุกตามเพื่อนพ้อง ประเพณี
เสีย ค่าใช้จ่ายมี ไม่น้อย
ผ้าไ ตรห่มครึ่งปี ลาสึก
เหลือง ดั่งดอกไม้ร้อย เล่นทิ้งลงคลองฯ
๒๙๒ เข้าเถื่อนกลางค่ำ
เข้า ป่ายามค่ำนั้น คือพราน
เถื่อน ย่อมมีกวางฟาน ละมั่งเก้ง
กลาง ดงป่ากันดาร เสือดุร้ายแฮ
ค่ำ มืดตายเท้งเต้ง เหยื่อเข้าปากเสือฯ
๒๙๓ เข้าถ้ำกลางคืน
เข้า ดงพงพุ่มไม้ ป่าชัฏ
ถ้ำ ที่อยู่ปฏิบัติ พระใช้
กลาง ป่าย่อมมีสัตว์ เสืออยู่
คืน ค่ำพระอยู่ได้ แต่ห้ามราษฎรฯ
๒๙๔ เข้าไต้เข้าไฟ
เข้า ค่ำยามมืดเข้า สนธยา
.ใต้ จุดไฟสว่างตา สว่างแจ้ง
เข้า ห้องหับเคหา ยามค่ำคืนแฮ
ไฟ จุดให้ส่ว่างแกล้ง จับเจ้าโจรโขมยฯ
.ใต้ จุดไฟสว่างตา สว่างแจ้ง
เข้า ห้องหับเคหา ยามค่ำคืนแฮ
ไฟ จุดให้ส่ว่างแกล้ง จับเจ้าโจรโขมยฯ
๒๙๕ โง่มาก่อนฉลาด
โง่ เง่าเต่าตุ่นตั้ง แต่นาน
มา แต่เมื่อวันวาน มากล้น
ก่อน ค่อยคืบค่อยคลาน เหมือนเต่า
ฉลาด กว่าเมื่อตั้งต้น แต่แล้วแก่ตายฯ
๒๙๖ คนเจ๊กตื่นไฟ
คน จีนอยู่เกลื่อนกลุ้ม ในกรุง
เจ๊ก ย่อมกลัวไฟมุง รอบห้อง
ตื่น แตกวิ่งกันพุง จะแตก
ไฟ จะไหม้บ้านต้อง วิ่งเต้นเป็นลิงฯ
๒๙๗ คนไทยตื่นข่าว
คน ผ้าป่าเถื่อนท้อง ทุ่งนา
ไทย ที่ขาดศึกษา ต่ำต้อย
ตื่น แตกถูกแหกตา โตตื่น เต้นแฮ
ข่าว พระอินทร์เหาะคล้อย เคลื่อนฟ้า ตาโพลงฯ
๒๙๘ เวียนเกิดเวียนตาย
เวียน วนวัฎจักรล้าน แสนปี
เกิด ผุดขึ้นมามี ชีพแล้ว
เวียน แก่เจ็บป่วยมี โรคดับ ชีพแฮ
ตาย ดับลงนอนแล้ว หมดสิ้น ลมปราณฯ
๒๙๙ เวียนตายเวียนเกิด
เวียน ว่ายอยู่คู่ท้อง สายชล
ตาย อยู่ในทะเลวน สมุทรกว้าง
เวียน ผุดเกิดเป็นคน เป็นสัตว์
เกิด ก่อบุญบาปบ้าง ก่อสร้าง เวรกรรมฯ
๓๐๐ คนลาวตื่นผี
คน แดนดินถิ่นบ้าน เมืองไกล
ลาว ยอมหวาดผีใน ป่ากว้าง
ตื่น ข่าวเรื่องเหลวไหล ผีป่า
ผี ปอบผีบุญอ้าง เอ่ยแล้วลาวกลัวฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น