หน้า ท่านทำนอบน้อม วันทา
ไหว้ กราบทำกิริยา เรียบร้อย
หลัง ท่านแลบลิ้นตา เหลือกหลอก
หลอก ดั่งลิงป่าน้อย นั่งแป้น พองขน ฯ
๑๐๓๗. เป็นลิงหลอกเจ้า
เป็น คนไม่รู้จัก คุณคน
ลิง ป่าชอบพองขน แยกเขี้ยว
หลอก เจ้าท่านเลี้ยงตน จนเติบ ใหญ่แฮ
เจ้า จิตใจคคเคี้ยว คู่นี้ หน้าชน ฯ
๑๐๓๘. ในน้ำมีปลา
ใน ทุ่งท่าแม่น้ำ ลำธาร
น้ำ เจิ่งนองละหาร หุบห้วย
มี หมู่มัจฉาสนาน น้ำว่าย วนเฮย
ปลา อยู่คู่น้ำด้วย ดั่งนี้ ธรรมดา ฯ
๑๐๓๙. ในนามีข้าว
ใน แผ่นดินถิ่นท้อง ทุ่งนา
นา ลิบลิ่วสายตา สุดกว้าง
มี คนปลูกข้าวปลา เป็นคู่ กันแฮ
ข้าว อยู่คู่นาอ้าง เอ่ยได้ ธรรมดา ฯ
๑๐๔๐ ในเขามีถ้ำ
ใน ภูเขาใหญ่ค้ำ เมฆา
เขา ย่อมมีคูหา หับห้อง
มี หินงอกศิลา เลื่อมพร่าง พรายแฮ
ถ้ำ แห่งเสืออยู่ต้อง เถือนล้ำ ถ้ำเสือ ฯ
๑๐๔๑. นักกวีไม่ตาย
นัก เลงเล่นแต่งร้อย โคลงกลอน
กวี เล่นอรรถอักษร เพราะพริ้ง
ไม่ รู้จักม้วนมรณ์ เมื่อดับ ชีพเฮย
ตาย แต่กายชื่อร้อย ศกแล้ว ยังคง ฯ
๑๐๔๒. พญากงพญาภาณ
พญา มหากษัตริย์คร้ัง ทราวรา วดี
กง กษัตริย์พระนามมี กึกก้อง
พญา ปิตุฆาตฆ่าชี วิตพ่อ
ภาณ ราชปวงชนร้อง เรียกรู้ พระนามฯ
๑๐๔๓. น้ำเป็นของปลา
น้ำ ที่เต็มแม่น้ำ ลำธาร
เป็น ที่อยุู่มานาน เนิ่นล้ำ
ของ พวกมัจฉาชาญ เวียนว่าย วนแฮ
ปลา ย่อมเกิดในน้ำ อยู่น้ำ ธรรมดา ฯ
๑๐๔๔. ฟ้าเป็๋นของนก
ฟ้า ทีครอบโลกกว้าง แสนไกล
เป็น ที่อยุ่อาศัย สัตว์ฟ้า
ของ สัตว์วิหคบินไป มาทั่้ว
นก เที่ยวโบกบินช้า ชั่วฟ้าชั่วดิน ฯ
๑๐๔๕.เขาเป็นของม้ง
เขา สูงยอดเสียดฟ้า อัมพร
เป็น ที่อยู่ที่นอน เนิ่นช้า
ของ ชาวป่าสัญจร ทำไร่
ม้ง อยู่คู่ภูกล้า ก่อนผู้คนไหน ฯ
๑๐๔๖. ฝากเทพรักษา
ฝาก โคลงกานต์กลอนไว้ ไม่สูญ
เทพ สุนทรศารทูล แต่งไว้
รัก กาพย์รักกลอนทูล เทียบหัทยาเฮย
ษา เทพรักษาให้ ชั่วร้อยพันปี ฯ
