๑๕๑
เอาตาไปไร่
เอา ใจไปจดจ้อง มองไกล
ตา ไม่ดูสิ่งใด รอบข้าง
ไป ดูแต่ว่าใคร จะฉกลักแฮ
ไร่ โน่นมีใครบ้าง ลักข้าวของฉันฯ
๑๕๒
เอาใจออกห่าง
เอา หูตาจดจ้อง คนภาย
นอกแฮ
ใจ ไม่ภักดีนาย ชุบเลี้ยง
ออก คบชู้สู่ชาย ชู้ชื่น
อื่นแฮ
ห่าง ลูกผัวตัวเพี้ยง ขอบฟ้า
มาบังฯ
๑๕๓
เอาตัวเข้าแลก
เอา แรงกายเข้าทุ่ม ทั้งตัว
ตัว จักตายไม่กลัว มอดไหม้
เข้า เจ้าใหญ่ถวายหัว ชั่วชีพ
แลก ยศศักดิ์ใหญ่ได้ สุขทั้งตระกูลฯ
๑๕๔
เอาบ่าเข้าแบก
เอา แรงกายเข้าทุ่ม ถวายตัว
บ่า แบกดั่งควายวัว ลากล้อ
เข้า กรมท่านถวายหัว ชั่วลูกหลานแฮ
แบก หนักแรงแข็งข้อ ไพร่ข้าทั้งปวงฯ
๑๕๕
เหลือกว่าบ่าแบก
เหลือ เกินกว่าบ่าเข้า แบกขน
กว่า บ่าทาสของตน แบกได้
บ่า แบกหนักเกินทน ลำบาก
แบก หนักเกินบ่าให้ หยุดยั้งแบกขนฯ
๑๕๖
บวชเสียผ้าเหลือง
บวช เรียนไม่ฝึกซ้อม สิกขา
เสีย เปล่าเปลืองเวลา บวชสิ้น
ผ้า ที่ห่มกาสา สูญเปล่า
เหลือง ดั่งนกขมิ้น จับไม้บินจรฯ
๑๕๗
สึกเปลืองผ้าลาย
สึก หาลาเพศเปลื้อง กาสา
เปลือง เปล่าเสียเวลา เปล่าสิ้น
ผ้า ที่ห่มกายา บัณฑิต
ลาย ดั่งลายเสือดิ้น แหกเข้าป่าดงฯ
๑๕๘
ฝูงสัตว์ต้องต้อน
ฝูง โคควายสัตว์เลี้ยง ปศุสัตว์
สัตว์ โง่ต้องฝึกหัด เชื่องใช้
ต้อง เงื้อง่าแกว่งกวัดไม้ปฏัก ตีแฮ
ต้อง สู่สถานที่ให้ สัตว์นั้นอยู่กินฯ
๑๕๙
ฝูงชนต้องสอน
ฝูง ชนทุกชาติรู้ ภาษา
คน ชอบใช้วาจา บอกได้
ต้อง รู้จักนำพา ปฏิบัติ
สอน สั่งให้รู้ไว้ ว่าร้ายหรือดีฯ
๑๖๐ รักสนุกทุกข์สนัด
รัก แต่ทางเล่นเบี้ย เสียโป
สนุก นักอยู่อักโข คลั่งไคล้
ทุกข์ หนักเมื่ออดโซ ท้องแสบ
สนัด ดั่งคนเป็นไข้ โรคเรื้อรังนานฯ
๑๖๑
ไม้ยุงปัดไทย
ไม้ ที่ใช้กวาดบ้าน เรือนชาน
ยุง ยิ่งขึ้นเรือนชาน เครื่องใช้
ปัด กวาดทั่วทั้งลาน บ้านช่อง
ไทย ย่อมชอบใช้ไม้ กวาดบ้านกวาดเรือนฯ
๑๖๒
สยามเป็นของไทย
สยาม ประเทศเขตแคว้น แดนทอง
เป็น ที่อยู่ครอบครอง ปกป้อง
ของ คนเผ่าไทยจอง มาหมื่นปีแฮ
ไทย ทุกคนจักต้อง ต่อสู้รักษาฯ
๑๖๓
ล้มหมอนนอนเสื่อ
ล้ม ลงนอนป่วยไข้ ไม่สบาย
หมอน พาดบนเสื่อลาย ลาดห้อง
นอน พักรักษากาย หายเจ็บป่วยแฮ
เสื่อ กับหมอนนั้นต้อง เครื่องใช้ชาติไทยฯ
๑๖๔
ล่มหัวจมท้าย
ล่ม ลงมิดติดเนื้อ ติดตัว
หัว ต่อหัวกับหัว เพื่อนพ้อง
จม อยู่คู่เมียผัว เพื่อนคู่ชีพแฮ
ท้าย ที่สุดจำต้อง จากด้วยม้วยมรณ์ฯ
๑๖๕
อายชั่วกลัวบาป
อาย ใจมีหิริรู้ สึกอาย
ชั่ว บาปกรรมทั้งหลาย เกลียดใกล้
กลัว กรรมชั่วติดตาย ไปสู่นรกแฮ
บาป จักพาไปได้ นรกเบื้องอบายภูมิฯ
๑๖๖
อยากโลภโกรธหลง
อยาก ได้ทุกสิ่งสิ้น โลกา
โลภ อยากได้เอามา เก็บไว้
โกรธ สิ่งที่ขัดอา รมณ์ปรารถนานา
หลง สิ่งที่อยู่ใกล้ ชิดนั้นจนตายฯ
๑๖๗
อยากได้อยากดี
อยาก คือโลภอยากได้ ใคร่ดี
ได้ หนึ่งอยากจะมี นับร้อย
อยาก ได้เพิ่มพูนทวี ไม่อิ่มพอแฮ
ดี แต่ฝนไม่ย้อย หยาดน้ำเป็นทองฯ
๑๖๘
อยากมีอยากเป็น
อยาก ได้ทุกสิ่งสิ้น โลกา
มี ทรัพย์สินเงินตรา มากล้น
อยาก เป็นพระราชาครอง แผ่นดินแฮ
เป็น พระจักรพรรดิต้น ไพร่ข้าแผ่นดินฯ
๑๖๙
อยากเด่นอยากดัง
อยาก มีชื่อโด่งฟ้า นภาดล
เด่น กว่าประชาชน ทั่วหล้า
อยาก ใหญ่กว่าผู้คน ในโลก
ดัง ดั่งจรวดโด่งฟ้า แต่ต้องตกดินฯ
๑๗๐
อยากนั่งเป็นใหญ่
อยาก เป็นดั่งเทพเจ้า จักรวาล
นั่ง อยู่บนวิมาน ม่านฟ้า
เป็น เจ้าแห่งกิจการ ทั่วโลก
ใหญ่ ดุจพรหมสี่หน้า นั่งสร้างโลกันต์ฯ
๑๗๑
อยากใช้อำนาจ
อยาก มีอำนาจล้น พ้นไป
ใช้ ฤทธิเดชทำใด ย่อมได้
อำนาจ เกริกเกรียงไกร สูงสุด
นาจ โลกให้มอดไหม้ หมดด้วยฤทธาฯ
๑๗๒
อยากพิฆาตคนชัง
อยาก ทำลายข้าศึก ศัตรู
พิฆาต ดั่งฆ่าหมู ไก่ได้
คน อื่นที่ตัวกู เกลียดฆ่า
มันเฮย
ชัง แต่ตัวกูไร้ ฤทธิน้อยดั่งหนูฯ
๑๗๓
อยากอยู่ค้ำฟ้า
อยาก มีชีพอยู่ค้ำ โลกา
อยู่ หมื่นแสนพรรษา สุขล้ำ
ค้ำ คู่พสุธา ผืนแผ่น
ดินเฮย
ฟ้า ไม่โปรดช่วยค้ำ ชีพต้องล้มตายฯ
๑๗๔
อยากเป็นมหากษัตริย์
อยาก ปราบดาอยู่ใต้ เศวตรฉัตร
เป็น ใหญ่กว่าหมู่สัตว์ ใหญ่น้อย
มหา ชนยอมน้อมมนัส การกราบ
ไหว้แฮ
กษัตริย์ ประเทศร้อย เอ็ดน้อมยอมกลัวฯ
๑๗๕ อยากปฏิวัติโลก
อยาก เปลี่ยนโลกเล่นได้ ตามใจ
ตนแฮ
ปฏิ รูปเปลี่ยนแปลงไป ทุกด้าน
วัติ กลับยุคเป็นสมัย โลกว่าง
มนุษย์แฮ
โลก ธาตุสะอาดสะอ้าน ป่าไม้เขียวขจีฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น