๒๖ สองคนเพื่อนตาย
สอง ชายหมายเที่ยวค้า แดนไกล
คน คู่หูอยู่ไหน อยู่ด้วย
เพื่อน อาจพบโพยภัย มีเพื่อน
ตายแฮ
ตาย ดับมีคู่ม้วย เพื่อนผู้รู้เห็นฯ
๒๗ สามเกลอกลับได้
สาม ชายหมายเที่ยวค้า เมืองไกล
เกลอ คู่สามตามไป อยู่ด้วย
กลับ บ้านอย่างปลอดภัย มีเพื่อน ช่วยแฮ
ได้ รอดตายไม่ม้วย เพราะด้วยสามเกลอ ฯ
๒๘ ดักลันหมั่นกู้
ดัก ปลาน้อยใหญ่ด้วย ลอบไซ
ลัน เครื่องดักปลาไหล ชอบใช้
หมั่น ออกตรวจลันใน ยามค่ำ
คืนแฮ
กู้ ยกลันนั้นได้ จับต้มปลาไหล ฯ
๒๙ รักชู้หมั่นเกี้ยว
รัก สาวคราวติดเนื้อ ต้องใจ
ชู้ ชื่นอย่าเชือนไถล เชื่องช้า
หมั่น เยี่ยมหมั่นเยือนไป บ้านช่อง
เกี้ยว ว่ารักเป็นบ้า รีบคว้าเชยชม ฯ
๓๐ จับปลาสองมือ
จับ ปลาให้มั่นต้อง สองหัตถ์
ปลา จึงไม่หลุดพลัด ตกน้ำ
สอง ตัวอย่าโลภจัด จงปล่อย
หนึ่งนา
มือ หนึ่งช่วยจับซ้ำ อย่าให้หลุดมือ
๓๑ จับดำถลำแดง
จับ คลำเนื้อนิ่มน้อง สองมือ
ดำ มืดค่ำคว้าถือ มั่นไว้
ถลำ ล่วงละเมิดถือ ครองสิทธิ
ไว้แฮ
แดง โร่เมื่อใดได้ ยึดไว้ครอบครอง
๓๒ หัวหงอกดอกเลา
หัว คนผู้แก่เฒ่า วัยชรา
หงอก ทุกเส้นเกศา เลี่ยนล้าน
ดอก ไม้ซึ่งภุมรา บินไต่
ตอมแฮ
เลา ออกดอกขาวสะอ้าน ภู่ผึ้งยังตอม ฯ
๓๓ หัวหงอกหลอกเด็ก
หัว ขาวราวดอกฝ้าย ดอกเลา
หงอก ไม่มีสีเทา สักเส้น
หลอก ทารกเพราะเมา กามราค
เด็ก เล็กไม่มีเว้น เล่นแก้มแนมนม
ฯ
๓๔ ผู้เฒ่าสามขา
ผู้ เกิดมาเนิ่นช้า นานปี
เฒ่า แก่มีโรคี กร่อนขร้ำ
สาม ตรึกนึกสามที ไม่ออก
ขา ที่สามไม้ค้ำ ต่างเท้าสามขา ฯ
๓๕ หมาเห่าไม่กัด
หมา ใดใจขลาดคร้าม ขามภัย
เห่า ส่งเสียงดังไป เช่นนั้น
ไม่ กล้ากัดขาใคร ใจหวาด หวั่นแฮ
กัด แต่ลับหวังครั้น ลอบเข้าลับหลัง
๓๖ พุ่งหอกเข้ารก
พุ่ง ด้ามอาวุธเข้าริมทาง เดินแฮ
หอก ที่ถือมาพราง ซ่อนไว้
เข้า ทิ่มถูกคนกลาง ดงซ่อน นอนแฮ
รก ป่าปิดคนได้ เคราะห์ร้ายวายปราณ
ฯ
๓๗ รักสนุกทุกข์สนัด
รัก แต่ทางเล่นเบี้ย เสียโป
สนุก นักจนหัวโง ไม่ขึ้น
ทุกข์ หนักเมื่อหิวโซ อดอยาก
สนัด ดั่งไข้ไม่ฟื้น โรคเรื้อรังนาน ฯ
๓๘ ขาดพ่อถ่อหัก
ขาด พ่อบังเกิดเกล้า เกศา
พ่อ ช่วยเลี้ยงรักษา รอดม้วย
ถ่อ ที่พ่อถ่อพา เรือแล่น
หัก เมื่อใดคล้ายด้วย หมดสิ้น แรงกาย ฯ
๓๙ ขาดแม่แพแตก
ขาด ผู้บังเกิดเกล้า เกศา
แม่ ช่วยเลี้ยงลูกมา ชาตินี้
แพ ที่ขี่ข้ามธา- รารอด
ตายแฮ
แตก ทะลายหายลี้ ล่มน้ำจำตาย
ฯ
๔๐ ขี่ช้างวางขอ
ขี่ ช้างบังคับใช้ เช้าสาย
ช้าง ตกมันเป็นพลาย ดุร้าย
วาง อาวุธเหมือนตาย ใจปล่อย ช้างแฮ
ขอ ไม่ถือไว้คล้าย ปล่อยให้ช้างแทง ฯ
๔๑ ข้าเก่าเต่าเลี้ยง
ข้า ทาสชุบเลี้ยงแต่ บรรพบุรุษ
เก่า แก่แต่ประทุษ โทษได้
เต่า หับจับเล่นหลุด มือกัด เอาแฮ
เลี้ยง อย่าไว้ใจให้ โทษได้ภายหลัง
ฯ
๔๒ อย่าไว้ใจทาง
อย่า เดินทางคดเคี้ยว เลี้ยวลด
ไว้ จิตไม่กำหนด แม่นไว้
ใจ ประมาทไม่จด จำแยก
ทางแฮ
ทาง รกปกป่าไม้ อาจเลี้ยวหลงทาง
ฯ
๔๓ ต่ำนักมักจม
ต่ำ เตี้ยเรี่ยยอดหญ้า อาภัพ
นัก วิ่งมักเหยียบยับ ยอดเศร้า
มัก ถูกสิ่งใหญ่ทับ ถมปิด มิดแฮ
จม อยู่ใต้อุ้งเท้า สัตว์ข้ามไปมา ฯ
๔๔ เข็นเรือบนบก
เข็น เกวียนบนบกใช้ วัวลาก
เรือ แล่นในน้ำมาก แล่นได้
บน อากาศเรือหาก มีเครื่อง
บินแฮ
บก จักเข็นเรือให้ แล่นโล้ไปไฉน ฯ
๔๕ กลิ้งครกขึ้นเขา
กลิ้ง เสาบนบกได้ ไม่ยาก
เลยนา
ครก ใหญ่ใช้แรงมาก ลากได้
ขึ้น บนโขดลำบาก ยากยิ่ง
นักเฮอ
เขา โขดกลิ้งครกให้ กลับกลิ้งทับตน ฯ
๔๖ กล้านักมักบิ่น
กล้า แกร่งดั่งมีดพร้า คมกริบ
นัก รบย่อมอยากหยิบ ดาบกล้า
มัก กล้าแกร่งหักฉิบ ฟันฉับ เดียวแฮ
บิ่น หักชักดาบท้า รบได้โดยไฉน
ฯ
๔๗ อย่าวางใจคน
อย่า คบคนแปลกหน้า สัญจร
มาเฮย
วาง ปล่อยให้นั่งนอน อยู่ใกล้
ใจ มนุษย์ดุจวานร กลับกลอก
คน ชั่วอาจลวงให้ เชื่อแล้วอับจน ฯ
๔๘ อย่าคบคนจร
อย่า เชื่อคนแปลกหน้า มาสนิท สนมแฮ
คบ อย่าคบเป็นมิตร อยู่ใกล้
คน ชั่วมักมีพิษ- สงทั่ว กายแฮ
จร จากแต่เหนือใต้ ไม่รู้ร้ายดี ฯ
๔๙ อย่านอนหมอนหมิ่น
อย่า เผลอสติหลับล้ม ลงนอน
นอน อยู่ริมทางจร สัตว์ร้าย
หมอน อย่าพาดบนขอน- ไม้สัตว์ เดินแฮ
หมิ่น นักมักตกท้าย ท่อนไม้ คอเอียง
ฯ
๕๐ สูงนักมักล้ม
สูง ใหญ่มักหักด้วย แรงลม
นัก ฆ่ามักโดนคม มีดม้วย
มัก มากมักตายจม กามราค
ล้ม ทับแผ่นดินด้วย พลาดพลั้งลืมตัว ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น