๑ โคลงกระทู้ธรรม
โคลง คือโคลงร่างร้าน สี่คำ
กระ เอกเจ็ดโทนำ ใส่เข้า
ทู้ ตั้งสี่ทิศทำ สี่บาท
ธรรม ที่พระพุทธเจ้า ตรัสชี้สอนธรรม ฯ
๒ รักสนิทผิดถนัด
รัก นุชสุดหักห้าม หัวใจ รักเฮอ
สนิท เสน่หาอาลัย ยอดชู้
ผิด สังเกตเหตุไฉน ท้องป่อง น้องเอย
ถนัด เนตรสลดใจรู้ ว่าน้องมีผัว
ฯ
๓ ชาติหน้ามีหรือ
ชาติ ก่อนเราเกิดนี้ มีไหม
หน้า ชาตินี้คือใน ชาติหน้า
มี ชาติและภพไป กำเนิด อีกฤา
หรือ ดับธาตุถมหล้า ดับแล้วตายสูญ ฯ
๔ รักดีหามจั่ว
รัก ษาความสัตย์ไว้ ในใจ
ดี สิ่งไหนทำใน สิ่งนั้น
หาม แต่สิ่งดีไป บนบ่า
จั่ว ย่อมเบาบ่าครั้น แบกได้เบาสบาย ฯ
๕ รักชั่วหามเสา
รัก สนุกทุกข์ถนัดแท้ ธรรมดา
ชั่ว ดั่งแบกหินผา เหนื่อยล้า
หาม หินหนักนักหนา ลำบาก
เสา ดั่งความชั่วช้า แบกไว้หนักเหลือ ฯ
๖ ละดีหนีชั่ว
ละ ทิ้งทุกสิ่งสิ้น อาลัย
ดี ชั่วเลิกสนใจ หมดแล้ว
หนี ห่างสุดแสนไกล ทุกสิ่ง
ชั่ว บาปมิพานแผ้ว ผ่องพ้นโลกีย์ ฯ
๗ เบาตัวของเรา
เบา กายสบายอกล้ำ บริสุทธิ์
ตัว อาตมานี้หยุด นิ่งแล้ว
ของ ใดไม่ยอมยุด ถือมั่น
เรา ย่อมวิมุติแผ้ว ผ่องพ้นโลกีย์ ฯ
๘ พระเจ้ารักษา
พระ ครูปู่แก้วร่ม เกศา
เจ้า ศักดิ์สิทธิเมตตา ปกป้อง
รัก มนุษย์ทั่วโลกา เทียบเท่า กันแฮ
ษา ระพัดภัยพ้อง พ่ายแพ้บารมี
ฯ
๙ รักเมียเสียเพื่อน
รัก นางนอนแนบข้าง เคียงกาย
เมีย ย่อมกีดขวางสหาย เพื่อนพ้อง
เสีย มิตรคู่หูชาย คู่ชีพ
เพื่อน ย่อมจืดจางต้อง ห่างร้างจางใจ
ฯ
๑๐ เข้าป่าลืมเพื่อน
เข้า ดงรกชัฏเสี้ยว เที่ยวไพร
ป่า เปลี่ยวมักมีภัย รอบข้าง
ลืม หาคู่หูไป เป็นเพื่อน
เพื่อน ไม่มีเสือช้าง หยอกเย้าเอาตาย
ฯ
๑๑ เข้าเถื่อนลืมพร้า
เข้า ป่ายามใกล้ค่ำ สนธยา
เถื่อน รกปกพฤกษา สัตว์ร้าย
ลืม มีดติดศาสตรา วุธต่อ สู้แฮ
พร้า สักเล่มลืมคล้าย ล่อล้อปากเสือ ฯ
๑๒ หลงใหลได้ปลื้ม
หลง ทรัพย์สมบัติบ้า อาลัย
ไหล เลื่อนหลงชมใน ทรัพย์ล้น
ได้ มากยิ่งมีใจ โลภมาก
ปลื้ม ทรัพย์จนดับต้น ดิ่งเข้าอบายภูมิ
ฯ
๑๓ เมาตนลืมตาย
เมา ชีวิตชาตินี้เป็น มนุษย์
ตน ประเสริฐสูงสุด เลิศล้น
ลืม ตัวว่าต้องจุติ เกิดดับ ชีพแฮ
ตาย เมื่อใดไม่พ้น มอดไหม้ไฟเผา
ฯ
๑๔ เมากายลืมแก่
เมา ชีวิตชาตินี้ เกิดมา
กาย หนุ่มสาวโสภา เพริศพริ้ง
ลืม ว่าแก่โรคามาเกาะ กินแฮ
แก่ เฒ่าแล้วตายทิ้ง ร่างทิ้งธรณี ฯ
๑๕ เมาเมียลืมแม่
เมา ใดไม่มากแม้น เมากา
มาเฮอ
เมีย มิ่งเหมือนมายา ยอดชู้
ลืม ทุกสิ่งนานา ในโลก
แม่ เกิดก่อชีพผู้ เลิศล้นยังลืม ฯ
๑๖ เมายศลืมญาติ
เมา บรรดาศักดิ์ตั้ง ยศถา
ยศ ใหญ่กว่าวงศา พี่น้อง
ลืม โคตรแต่ปู่ตา ย่าทวด
ญาติ มิตรมิแซ่ซร้อง สาปซ้ำเสียคน
ฯ
๑๗ ได้หน้าลืมหลัง
ได้ ชื่อลือเฟื่องฟุ้ง กรุงศรี
หน้า ใหญ่กว่าเภรี ลั่นก้อง
ลืม ญาติมิตรไม่มี มิตรจิต
หลัง จากตกยากต้อง นั่งเศร้าเหงาใจ
ฯ
๑๘ ได้ใหม่ลืมเก่า
ได้ เครื่องนุ่งห่มผ้า แพรไหม
ใหม่ เอี่ยมอิ่มอกใจ จับต้อง
ลืม เครื่องแต่งกายใน ยามก่อน เก่าแฮ
เก่า แก่แต่ปกป้อง ปิดเนื้อ เหงื่อไคล ฯ
๑๙ เห่อยศอดยัด
เห่อ ห่ามตามเครื่องต้น เครื่องทรง
ยศ ศักดิ์โอ่อ่าองค์ ออกหน้า
อด อยากหากหยิ่งทะนง ในยศ ศักดิ์แฮ
ยัด ปากแต่ผักหญ้า อดลิ้มชิมหมู ฯ
๒๐ หลงสมบัติลงอบาย
หลง ใหลได้ลาภแล้ว หลงงม งายเฮย
สม บัติผลัดกันชม ชั่วมื้อ
ลง ท้ายดับชีพจม สมบัติ
อบาย ต่ำมองมืดตื้อ พลัดเข้าท้องหมา
ฯ
๒๑ เมาสงฆ์หลงบุญ
เมา เสียงพระเทศน์พริ้ง ไพเราะ
สงฆ์ รูปหล่อฉอเลาะ ลึกล้ำ
หลง รักใคร่อยากเกาะ พระเหาะ สวรรค์เฮอ
บุญ ส่งคงได้ปล้ำ หนุ่มหุ้มผ้าเหลือง
ฯ
๒๒ เมาพระลืมสงฆ์
เมา เสียงพระหนุ่มน้อย เทศนา
พระ รูปดั่งเทวา หล่อเฟี้ยว
ลืม ตัวนั่งจับตา พระหนุ่ม
สงฆ์ ท่านเทศน์ลดเลี้ยว ลับเข้าสรวงสวรรค์ ฯ
๒๓ ผู้ชายพายเรือ
ผู้ บวชเพียรเพื่อข้าม มหาสมุทร
ชาย บวชคือบุรุษ ถ่อค้ำ
พาย ถ่อมุ่งหมายรุด ถึงฝั่ง โน้นแฮ
เรือ ถูกศรเนตรซ้ำ รั่วน้ำเรือจม ฯ
๒๔ ผู้หญิงยิงเรือ
ผู้ มีรูปลักษณ์ล้ำ โสภา
หญิง ดั่งเทพธิดา เลิศล้ำ
ยิง ศรเนตรนาวา พระรั่ว
น้ำแฮ
เรือ ที่เร่งพายจ้ำ ล่มน้ำกาเม ฯ
๒๕ คนเดียวหัวหาย
คน ใดไปต่างด้าว แดนไกล
เดียว เดี่ยวโดดเดินใน โลกกว้าง
หัว เดียวกระเทียมไทย หัวลีบ
หาย ลับดับชีพคว้าง ขาดผู้รู้เห็น ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น