โคลงกระทู้ธรรม
โดย เทพ สุนทรศารทูล
๑,๑๒๕ คำโคลง
(พิมพ์ครั้งแรก พ.ศ.๒๕๔๓)
อุทิศให้
ฯพณฯ ม.ล.ปิ่น มาลากุล
ผู้มีพระเดชพระคุณ
ดวงฤกษ์วันแต่ง โคลงกระทู้ธรรม
อังคาร ๑ ก.พ. ๔๓ เวลา ๑๐.๐๐ นาฬิกา
ทลิทโทฤกษ์
โคลงกระทู้ธรรม
คำพังเพย คำสุภาษิต
คำขบขัน คำคมคาย
คำผวน คำแผลง
คำเยาะเย้ย คำถากถาง
คำค่อนว่า คำด่าทอ
คำยกยอ คำเปรียบเปรย
คำยั่วเย้า คำท้าทาย
คำอุปมา คำอุปมัย
คำสองง่าม คำสามแง่
คำแสร้งว่า คำเสพาที
มีครบ ๒๐ ประเภท
ตัวอย่างโคลงเอกเจ็ดโทสี่
· ประเทศไทยถิ่นนี้ ดีเหลือ
ท่องเที่ยวใต้จดเหนือ น่านเจ้า
ทางรถเที่ยวทางเรือ ทางเครื่อง บินเฮย
ใครเก่งเดินด้วยเท้า เที่ยวแล้วเจริญใจ ฯ
· คนไทยชาติถิ่นเก่าเชื้อ นักเลง
ชอบเล่นสนุกครื้นเครง เล่นร้อง
ชอบอ่านท่องบทเพลง กวีแต่ง ไว้เฮย
ยิ้มย่องผ่องใสต้อง
ชื่อยิ้มเมืองสยาม ฯ
เทพ
สุนทรศารทูล
๔
กันยายน ๒๕๔๓
คำนำคำโคลง
๑ แต่ง เล่นเป็นเครื่องแก้
รำคาญ
แก้ พจน์คนโบราณ พูดไว้
เงื่อน กระตุกผูกไว้นาน กาลก่อน
ปม ที่แก้ไว้ให้ ลูกรู้หลานจำ ฯ
๒ คำ พูดบางพจน์ถ้อย กำกวม
คม ดั่งมีดดาบสวม ฝักไว้
ของ เก่าเก็บรวบรวม มาแต่ง โคลงแฮ
ไทย รุ่นลูกหลานได้
อ่านรู้ความหมาย ฯ
๓ ตาม ความรู้ที่ได้ วิจัย
ใจ รักภาษาไทย
มากแท้
ของ เล่นนักเลงสมัย เก่าก่อน
เรา แต่งเล่นเพื่อแก้ ว่างว้าเหว่ใจ ฯ
๔ อย่า โกรธโทษว่าถ้อย หยาบคาย
ถือ แบบโบราณยาย ย่ารู้
คน ต่างเกิดมาหลาย สกุลต่าง กันแฮ
บ้า เล่นบ้าพูดผู้ ต่างบ้าต่างกัน ฯ
๕ อย่า ถือโทษโกรธผู้ เมธา
ว่า แต่งโคลงกลอนพา เรื่อยเจื้อย
คน ที่ดื่มสุรา เมาแน่ นอนเฮย
เมา มากมักนอนเลื้อย เล่นได้ดั่งงู ฯ
๖ กวี วรรณท่านเปรียบด้วย คนเมา
เมา กาพย์โคลงกลอนเบา หนักบ้าง
คำ พูดเก่าแก่เอา มาว่า ใหม่แฮ
กลอน ย่อมอ่อนกระด้าง เหตุด้วยคำคน ฯ
๗ อ้อน เอินเชิญอ่านถ้อย คำกลอน
วอน
อ่านอรรถอักษร สอดไว้
ผู้ อ่านช่วยสั่งสอน ติว่า
อ่าน อย่าอ่านนิ่งใบ้ บอกด้วยดีทราม ฯ
๘ อย่า พูดโดยไม่รู้
สัจจริง
เดา ว่าชะนีเพศหญิง ไต่ไม้
สวด มนต์ไม่อ้างอิง คำพระ
พูด ไม่เป็นคนใบ้ ไม่รู้ภาษา ฯ
๙ แยก ให้ออกหนอกตั้ง
ตรงไหน
ตูด ที่ถ่ายขี้ใคร ย่อมรู้
แยก ทวารเปิดออกไป เก้าแห่ง
ก้น สำหรับนั่งผู้ ย่อมรู้ตรงไหน ฯ
๑๐ หัว ท่านว่าเลิศล้น
นักหนา
หมา
ย่อมมีหัวตา อยู่หน้า
หาง
อยู่ชิดอุจจา- ระถ่าย เหม็นแฮ
ราชสีห์ หางชี้ฟ้า แต่ใกล้อาจม ฯ
๑๑ วิเคราะห์ แยกแยะถ้อย คำไทย
วิจัย เพื่อเปรียบไหน ถูกต้อง
วิจารณ์ พจน์วินิจฉัย โดยแจ่ม แจ้งเฮย
วิจักษ์ แก่ใจจิตจ้อง จับถ้อย
ภาษา ฯ
๑๒ ขอ เชิญนักปราชญ์เปรี้ยว
ปรีชา
ประ เภทนักภาษา ศาสตร์แท้
ทาน รสชาติโอชา ธรรมรส
โทษ ผิดขอยอมแพ้ ช่วยแก้คำโคลง
ฯ
๑๓ คำ กวีที่เทพเจ้า ดลใจ
โคลง หนึ่งพันร้อยใน เล่มนี้
โยง ว่านักปราชญ์ไทย ท่านอ่าน
ธรรม ท่านคงชมชี้ ชื่อบ้างภายหลัง
ฯ
๑๔ แต่ง วันละสิบห้า
คำโคลง
เมื่อ แก่ใกล้ลาโรง โลกหล้า
วัย
รอจักเข้าโลง เข้าโกศ ทองเฮย
ชรา ภาพเจ็ดสิบห้า ขวบใกล้นิพพาน ฯ
๑๕ นาย กระวีหนึ่งน้อย
ทำนูล
เทพ
สุนทรศารทูล แต่งร้อย
แต่ง ไว้มิให้สูญ คำเก่า ก่อนเฮย
เล่น บทตัวหิ่งห้อย สว่างพร้อยลำคลอง ฯ
เทพ
สุนทรศารทูล
๑๕
พ.ค. ๒๕๔๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น