ผี ปีศาจดุร้าย เหลือทน
หลอก เล่นยามเห็นคน ผ่านหน้า
หัว ชันทุกเส้นขน คนถูกหลอกแฮ
โกร๋น เกศร่วงเป็นบ้า หากถ้ากลัวผี ฯ
๔๒๒. คนหลอกหัวหาย
คน เป็นเห็นว่าหน้า ตาดี
หลอก เล่นเฉกเช่นผี หลอกได้
หัว โง่ทรัพย์สินมี ให้หยิบ ยืมแฮ
หาย ลับไม่กลับให้ พบหน้า หายหัว ฯ
๔๒๓. ของหายสะพายบาป
ของ รักเก็บไว้กับ เคหา
หาย ลับเที่ยวจับตา สอดค้น
สะพาย บาปโทษทาสา ฉกลักไปแฮ
บาป เปล่าพบอยู่กัน หีบเร้นลับตา ฯ
๔๒๔. ขุนนางวางน้ำ
ขุน ที่ท่านแต่งต้ัง ยศถา
นาง ที่เป็นภรรยา ร่วมเหย้า
วาง จอกไม่รักษา คำสัตย์
น้ำ ที่ดื่่มคือเหล้า คละเคล้าน้ำเงิน ฯ
๔๒๕. เลือกเกิดไม่ได้
เลือก จุติเข้าท้องแม่ ของตน
เกิด รูปสัตว์รูปคน ใหญ่น้อย
ไม่ อาจขัดขืนผล กรรมเก่า
ได้ รับผลกรรมด้อย แต่งให้เกิดมา ฯ
๔๒๖. เกิดดีเกิดชั่ว
เกิด มาเข้าท้องแม่ เป็นคน
ดี เพราะชาติก่อนผล ส่งให้
เกิด เป็นสัตว์มีขน เดินสี่ ขาแฮ
ชั่ว บาปชาติก่อนใช้ ชาติให้เกิดมา ฯ
๔๒๗. แก่เฒ่าเฝ้าหอ
แก่ เฒ่าจนหมดเขี้ยว หมดเล็บ
เฒ่า ใหญ่จึงนอนเก็บ ร่างไว้
เฝ้า คิดหมกมุ่นเจ็บ หัวอก
หอ ที่เราปลูกให้ ลูกชู้อยู่สบาย ฯ
๔๒๘.จูงม้าขาเขยก
จูง ม้าทรงชาติเชื้อ อาชาไนยเอย
ม้า รักนายผู้ขา เขยกต้อง
ขา ม้าเขยกตามอา จารย์ฝึกม้าเอย
เขยก เพราะม้าแพ่งจ้อง น้องเจ้าอาจารย์ ฯ
๔๒๙.จับงูช้างหาง
จับ สัตว์เลื้อยดุร้าย จับหัว มันเอย
งู เห่าฉกตายกลัว อย่าใกล้
ช้าง หางจับคล้ายวัว ไม่อยู่
หาง ขนดงูเห่าให้ ห่างแว้งกัดเอา ฯ
๔๓๐. กินสลึงเมาบาท
กิน เหล้าเมาแต่เช้า ตกเย็น
สลึง หนึ่งกินแล้วเป็น บุรุษกล้า
เมา มากราบปากเหม็น หมาชอบ
บาท หนึ่งเมาเป็นบ้า ออกเต้นเล่นโขน ฯ
๔๓๑. เมากัญชาตาลาย
เมา ยาเห็นเชือกเส้น เป็นงู
กัญชา สูบแลเห็นหมู ว่าม้า
ตา ฝาดเห็นเมียกู ว่ายักษ์มารแฮ
ลาย เสื่อว่าเสือกกล้า โลดเต้นเผ่นหนี ฯ
๔๓๒. ดอกไม้ใกล้ทาง
ดอก บัวบานอยู่สล้าง กลางบึง
ไม้ ดอกเอื้อมไม่ถึง อยู่ได้
ใกล้ มืออาจเด็ดถึง โดยง่าย
ทาง ผ่านดอกไม้ใกล้ เด็ดทิ้งกลางทาง ฯ
๔๓๓. อกสั่นขวัญหาย
อก ใจอยู่กับเนื้อ กับตัว
สั่น ระริกระรัว เร่าร้อน
ขวัญ ลิ่วออกจากหัว ใจหลุดลอยแฮ
หาย ดั่งปลาถูกช้อน จากน้ำ ดิ้นรน ฯ
๔๓๔. ขวัญหนีดีฝ่อ
ขวัญ เคยอยู่กับเนื้อ กับตัว
หนึ ลิ่วออกจากหัว จิตพ้น
ดี ที่ไม่หวั่นกลัว คนชั่วช้าเฮย
ฝ่อ ฟุบปานว่าต้น พืชน้ำท่วมตาย ฯ
๔๓๕. ใจฝ่อห่อเหี่ยว
ใจ เคยบานเบิกแม้น ใบบัว
ฝ่อ แฟบเพราะความกลัว เหตุร้าย
ห่อ ดั่งกิ้งกือตัว กลมนิ่ง นอนเฮย
เหี่ยว ดั่งไม่ยราบคล้าย ดอกไม้บานเย็น ฯ
๔๓๖. ด้านได้อายอด
ด้าน หน้าดาเข้าแย่ง โยนทาง
ได้ ขบเคี้ยวอาหาร อร่อยลิ้น
อาย หน้าไม่กล้าหาญ ยื้อแย่ง
อด อยากปากแห้งสิ้น เรี่ยวสิ้นแรงโรย ฯ
๔๓๗. อ้อยเข้าปากช้าง
อ้อย หวานป้อนเข้าปาก ช้างพลาย
เข้า ปากช้างกลืนหาย หมดสิ้น
ปาก ช้างไม่เคยคาย ขานออก มาแฮ
ช้าง ไม่กลับกลอกลิ้น เล่ห์ลิ้นทรชน ฯ
๔๓๘. ต้นตายปลายเป็น
ต้น ตาลตายแต่ต้น ยืนตาย
ตาย แต่ต้นลูกหลาย ตกพื้น
ปลาย ไร่ลูกตกขยาย พันธ์ุต่อไปแฮ
เป็น อยู่รอดตายฟื้น ชีพร้อยพันปี
๔๓๙.ขุุ่นข้องหมองใจ
ขุ่น เคืองเรื่องโกรธแค้น แน่นทรวง
ข้อง จิตติดในดวง จิตข้อง
หมอง หม่นสิ่งท้ังปวง โกรธเกลียด
ใจ ที่ผูกโกรธต้อง หม่นไหม้ จนตาย ฯ
๔๔๐. น้ำขุ่นขังใน
น้ำ ในลำแม่น้ำ ไหลจร
ขุ่น ย่อมตกตะกอน อยู่ไต้
ขัง น้ำขุ่นให้นอน นิ่งเก็บไว้แฮ
ใน อกโกรธเคืองให้ เก็บไว้ในทรวง ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น