๔๖๔. ของหายสะพายบาป
ของ มีค่าเก็บก้น เคหา
หาย ลับเที่ยวตามหา เที่ยวค้น
สะพาย บาปโทษวงศา ฉกลักไปแฮ
บาป เปล่าพบอยู่ก้น หีบเร้นลับตา ฯ
๔๖๕. แก่เฒ่าเฝ้าหอ
แก่ เฒ่าจนหมดเขี้ย้ว หมดเล็บ
เฒ๋า แก่แอบนอนเก็บ กับห้อง
เฝ่า แต่ครุ่นคิดเจ็บ ใจนักหนาเฮย
หอ ที่นอนนี้ต้อง ทอดทิ้งยามตาย ฯ
๔๖๖. แข่งเรือแข่งแพ
แข่่ง ม้าแข่งเพราะม้า วิ่งแข็ง
เรือ ถ่อพายเพราะแรง แล่นโล้
แข่ง สวยแข่งงามแปลง เปลี่ยนเครื่องแต่งแฮ
แพ แข่งเรือแข่งได้ เพราะใช้แรงคน ฯ
๔๖๗. แข่งบุญแข่งวาสนา
แข่ง เล่นแพ้ชนะได้ กีฬา
บุญ แข่งกันนั้นหา แข่งได้
แข่ง ยศแข่งบุญญา โดยยาก
วาสนา นั่นกำหนดไว้ เพราะด้วยบุญกรรม ฯ
๔๖๘. แข่งบุญแข่งวาสนา
แข่ง ยศแข่งศักดิ์สู้ ยศถา
บุญ ย่อมส่งเสริมมา ก่อนแท้
แข่ง จนจวบชีวา วายวอด
วาสนา ไม่ส่งเสริมแพ้ แก่ผู้มีบุญ ฯ
๔๖๙. รูปชั่วตัวดำ
รูป ร่างดั่งเจ้าเงาะ เหาะมา
ชั่ว ชาติเฉกนกกา ต่ำช้า
ตัว ดำแต่รจนา เห็นรูป ทองแฮ
ดำ แต่ภายนอกหน้า แต่น้ำใจงาม ฯ
๔๗๐. ด้านได้อายอด
ด้าน ทนคนด่าก้อง ไม่กลัว
ได้ จับไก่กินตัว อวบอ้วน
อาย หน้านั่งหดหัว ใจสั่น
อด อยากปากแห้ง แต่น้ำลายสอ ฯ
๔๗๑. ผู้ใหญ่ไก่เขี่ย
ผู้ ทำหน้าที่เจ้า นายเขา
ใหญ่ ยศแต่ใจเบา ปากร้าย
ไก่ เด็กเล็กไม่เคา รพรักใคร่แฮ
เขี่ย ออกพ้นตีนคล้าย ว่าไร้ค่าควร ฯ
๔๗๒. ไม้หลักปักเลน
ไม้ หลักประดูจผุู้ มีอา- ยุแฮ
หลัก ย่อมผูกนาวา ยึดไว้
ปัก ดินไม่แน่นพา เรือหลุดลอยแฮ
เลน ที่ปักหลักให้ โยกล้มเรือลอย ฯ
๔๗๓. ขี้เรื้อนพรางหมอ
ขี้ โม้คือขึ้ทูต ปูดโป
เรื้อน เร่อเห่อหูโต ใส่เสื้อ
พราง แพทย์มักพูดโก หกปกปิด
หมอ ไม่อาจเอื้อมเฟื้อ ช่วยแก้รักษา ฯ
๔๗๔. สอพลอตอเต่า
สอ ห้ามากราบไหว้ เจ้านาย
พลอ หล่อยพลอยวุ่นวาย นั่งเฝ้า
ตอ ต่ำมุดน้ำหาย โสโครก
เต่า หดหัวออกเข้า เฉกคล้ายคนทราม ฯ
๔๗๕. ตอหลดตอแหล
ตอ หลดตอล่อแล้ว คนเหม็น
หลด เล่นคำผวนเป็น หยาบล้น
ตอ แหลนี่แลเห็น กันยาก
แหลด นี่คำผวนพ้น พูดได้ไพร่เลว ฯ
๔๗๖. ขี้ฉ้อตอแหลด
ขี้ ฉกขี้ลักฉ้อ ทรามชน
ฉ้อ ฉกทรัยพ์สินคน รอบบ้าน
ตอ หลดโป้ปดจน คนเคลียด
แหลด ล่อคนหน้าด้าน ไม่รู้จักอาย ฯ
๔๗๗.งอก่องอขิง
งอ ก.กาคดโค้ง ลงมา
ก่อ ว่า ก.สระอา คดซ้าย
งอ ดังเบ็ดตกปลา มีเงี่ยงงอเฮย
ขิง ดั่งคนคดคล้าย เคว็ดซ้าย เคว็ดขวา ฯ
๔๗๘. ปล่อยเสือเข้าป่า
ปล่อย ไปไม่ฆ่าให้ ตายตาม กรรมแฮ
เสือ ดั่งโจรใจทราม ชั่วช้า
เข้า พรรคพวกเป็นสาม เกลอชั่ว
ป่า ปกป้องเสือกล้า ดุร้ายกว่าเดิม ฯ
๔๗๙. ปล่อยตะเฆ่ลงน้ำ
ปล่อย ไปเจ้าสัตว์ร้าย ลงคลอง
ตะเฆ่ ดั่งคนคึกคะนอง ฤทธิ์ร้าย
ลง เข้าหมู่มิตรของ มันมาก
น้ำ จิตคนร้ายคล้าย ตะเข้ขวางคลอง ฯ
๔๘๐. ลูกเสือลูกตะเฆ่
ลูก สัตว์ที่ดุร้าย เหลือทน
เสือ ย่อมเติบโตจน ใหญ่กล้า
ลูก เสือเช่นลูกคน ยศใหญ่โตแฮ
ตะเฆ่ ไม่ปานลูกบ้า พ่อข้าคุ้มหัว ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น