๓๓๑ ปากหมูปากหมา
ปาก ที่กินแต่ขี้ จนเหม็น
หมู ที่อดโซเป็น เช่นนั้น
ปาก สกปรกคนเห็น ไม่ต่าง กันแฮ
หมา ตะกละกิน ครั้น อิ่มขี้ลี้นอนฯ
๓๓๒ สอพลอตอเต่า
สอ หน้ามาให้เจ้า นายเห็น
พลอ พล่อยคอเป็นเอ็น ปกป้อง
ตอ หลักขวากหนามเห็น ถางถาก
เต่า ใหญ่ให้จับต้อง จับต้มไข่แดงฯ
๓๓๓ อวดมั่งอวดมี
อวด รวยด้วยใส่สร้อย ทองดี
มั่ง คั่งดั่งเศรษฐี ขี่ช้าง
อวด เคหาสน์ยาวรึ หลังใหม่
มี ทรัพย์นับหมื่นอ้าง อวดหน้าอวดตาฯ
๓๓๔ อวดดี อวดเด่น
อวด ตนว่าเลิศล้ำ ลอยสวรรค์
ดี หมดทุกสิ่งอัน อวดโอ้
อวด ดีแต่ชั่วฉัน ปกปิดมิดแฮ
เด่น กว่าใครเพราะโม้ ไม่รู้เงาหัวฯ
๓๓๕ อวดรู้อวดฉลาด
อวด เป็นนักปราชญ์เปรี้ยว เชี่ยวชาญ
รู้ ทุกสิ่ง ทุกสถาน ถี่ถ้อย
อวด เป็นพระอาจารย์ ไสยศาสตร์
ฉลาด เฉกนกแก้วจ้อย นั่งจ้อเจรจาฯ
๓๓๖ เกิดแก่เจ็บตาย
เกิด มาปากคาบช้อน ทองมา
แก่ เฒ่าวัยชรา ไล่ตอน
เจ็บ ไข้เกิดโรคา อาพาธ
ตาย แต่ตัวล่อนจ้อน ศพเข้าเผาไฟฯ
๓๓๗ อวดอุตริมนุสธรรม
อวด ว่าบรรลุแล้ว อรหันต์
อุตริ บรรลุวัน นั่งขี้
มนุสส ชนย่อมขบขัน ผู้อวดตนแฮ
ธรรม จากปากเขาชี้ ช่องเข้าอบายภูมิฯ
๓๓๘ อวดฉลาดปราดเปรื่อง
อวด เป็นบัณฑิตชั้น สูงสุด
ฉลาด ยิ่งกว่ามวลมนุษย์ หมดสิ้น
ปราชญ์ ยิ่งกว่าพระพุทธ สรรเพชญ์
เปรื่อง อย่างตะกวดลิ้น แลบได้แฉกปลายฯ
๓๓๙ อวดฤทธิอวดเดช
อวด เป็นพ่อปู่แก้ว กลางไพร
ฤทธิ เดชเหาะเหินใน ป่ากว้าง
อวด ว่าล่วงรู้ไตร โลกธาตุ
เดช อ่อนตอนถูกช้าง เหยียบสิ้น ลมปราณฯ
๓๔๐ อวดโคตรอวดเหง้า
อวด สายเลือดพ่อนั้น งดงาม
โคตร เก่าพระเจ้าราม ราชเจ้า
อวด ว่าสืบสายตา มาสิบ ชั่วแฮ
เหง้า โคตรดีตราบเท้า ต่ำต้อยแต่กูฯ
๓๔๑ อวดเนื้ออวดหนัง
อวด รูปลักษณ์พักตร์น้อง นวลหงส์
เนื้อ เปล่งปลั่งดังอนงค์ ฟากฟ้า
อวด ร่างยาตรเยื้ององค์ ประกวด โฉมเฮย
หนัง ผ่องเปิดเสื้อผ้า อวดท้ามหาชนฯ
๓๔๒ อวดตลกอวดคะนอง
อวด คำพูด พูดให้ ขบขัน
ตลก เหมาะหัวเราะกัน ลั่นห้อง
อวด จำพระธรรมขันธ์ พูดพลิก ผวนแฮ
คะนอง ปากไป แตะต้อง พระเจ้าพระสงฆ์ฯ
๓๔๓ อวดเผ่าผู้ดี
อวด เชื้ออวดชาติข้าง ขุนนาง
เผ่า พระเจ้าเหาปาง ก่อนโพ้น
ผู้ มีฤทธิเดชทาง อยุธเยศ
ดี กว่าฝั่งข้างโน้น แขกค้าผ้าแพรฯ
๓๔๔ อวดเด่นอวดดัง
อวด ตัวว่าเลิศล้น คนดี
เด่น กว่าประชาชี ทั่วหน้า
อวด เก่งกว่าพวกผี ปีศาจ
ดัง กว่าพลุโด่งฟ้า โด่งแล้วตกดินฯ
๓๔๕ ไทยเล็กเจ๊กดำ
ไทย เดิมตัวค่อนข้าง ใหญ่โต
เล็ก มักเป็นไทยโซ ปลอกปลิ้น
เจ๊ก ขาวกว่าไทยโข ผิวผ่อง ใสแฮ
ดำ ผิดเพศเจ๊กสิ้น คบค้าพาลทรามฯ
๓๔๖ เขมรซาวลาวใหญ่
เขมร เป็นเช่นชาติลิ้น สองแฉก
ซาว ดั่งพระยาละแวก มักร้าย
ลาว เล็กไม่ผิดแผก ลาวซื่อ ตรงแฮ
ใหญ่ นักมักลาวร้าย บอกไว้ลาวโกงฯ
๓๔๗ ลามกจกเปรต
ลา แม่แต่พ่อม้า ผสมพันธุ์
มก ตกลูกผิดผัน พ่อม้า
จก ว่าฬ่อลูกมัน ลามก
เปรต นั่นคนบาปกล้า ตกใต้อบายภูมิฯ
๓๔๘ โคขะละสุ
โค คนโคราชร้อง สองใจ
ขะ ว่าคนเขมรไทย หวาดลิ้น
ละ คนละครใน นครปด เก่งแฮ
สุ ว่าสุพรรณปลิ้น รอดด้วยกลโกงฯ
๓๔๙ ไปเมืองสุพรรณ
ไป เที่ยวเมืองเก่าครั้ง ขุนแผน
เมือง สุพรรณสุดแสน สนุกแท้
สุ ราดื่นดินแดน โปถั่ว
พรรณ ผ่องแม่สาวแส้ สวาทล้วง ตูดกลวงฯ
๓๕๐ สามวันร่ำรวย
สาม คืนตื่นจิตปล้ำ สาวสวรรค์
วัน ต่อวันเล่นพนัน ทั่วแท้
ร่ำ แต่ถั่วโปกัน ยันค่ำ คืนแฮ
รวย แต่เจ้ามือแพ้ หมดเนื้อหมดตัวฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น