วันพฤหัสบดีที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2559

โคลงกระทู้ธรรม (๔๕)

๙๗๖. เอาไม้มาวาง
เอา             แต่ความสะดวกได้              แบ่งเบา
ไม้              ท่อนแบกทำเสา                 ปลูกเหย้า
มา              กองทับมอดเนา                 นิ่งช่อน  ขอนเฮย
วาง             ล่อให้มอดเข้า                    กัดไม้ผุพัง ฯ

๙๗๗.ไม้คดดัดไ้ด้
ไม้       อ่อนไม่แก่ไช้                                 ทำงาน
คด      คัดตัดทำคาน                                 หาบได้
ตัด      ไม้ไม่ช้านาน                                  ดัดกลับได้แฮ
ได้       แต่ไม้ดีใช้                                      ชอบได้ดัดเอา ฯ

๙๗๘. คนคดดัดยาก
คน        ที่ดื้อกระด้าง                                  เฉโก
คต        กว่าไม้ตะโก                                   ดัดได้
ตัด        พวกคนพาโล                                 หัวโง่  เง่าแฮ
ยาก      กว่าดัดต้นไม้                                  ข่อยต้นตะโกนา ฯ

๙๗๙. ไม้ป่าเดียวกัน
ไม้        ที่อยู่ภาคพื้น                              เดียวกัน
ป่า       ร่วมป่าเพศพันธุ์                          พื่้ชไม้
เดียว    ดั่งหนุ่มโสดฉันท์ฺ                       ชอบเพือน  หนุ่มแฮ
กัน        และกันชอบใช้                          เพื่อแก้กระสัน ฯ

๙๘๐. ยกก้นตนเอง
ยก          ตนเอาตูดพ้น                           อาจม
ก้น          นั่งอยู่เหนือลม                         พัดใต้
ตน          ย่อมไม่สูดลม                          ตดเน่า   เหม็นแฮ
เอง         ตดข้าไม้ได้                              ตดคลุ้ง  เหม็นโขลง ฯ

๙๘๑. ร้อยก้นไว้ใช้
ร้อย          ใจไว้รับใช้                             รับสอย  เข็มเฮย
ก้้น           แม่ร่ัวอุดรอย                          ร่ัวไว้
ไว้           ใจอยู่หอคอย                          ยามค่ำ คืนแฮ
ใช้           เย็บใช้สอยได้                         เจาะร้อย  รูเข็ม ฯ

๙๘๒. ร้อยสีร้อยอย่าง
ร้อย        พันธุ์เช่นดอกไม้                    ต่างพันธุ์
สี            ย่อมแตกต่างกัน                    นับร้อย
ร้อย        สีเก็บจัดสัน                           เป็นพู่  พวงแฮ
อย่าง      บุปผาพู่ห้อย                         ผูกร้อย  มาลัย ฯ

๙๘๓. รับรองแข็งชอบ
รับ             แขกรับเหลื่อ                      มาเยือน
แรง           มากมีในเรือน                     รับสู้
แข็ง          ขันไม่บิดเบือน                   หน้าบ่น
ชอบ          อกชอบใจผู้                       เยียมเหย้า  มาเยือน  ฯ

๙๘๔. ราบเป็นหน้ากลอง
ราบ           คาบปราบศึกเสี้ยน             ไพรี
เป็น          ไพร่พลกรุงศรี                      สงบหน้า
หน้า          ข้าศึกไม่มี                           มารุก  รานเฮย
กลอง       เรียบเปรียบดั่งข้า                 ศึกน้อม  ยอมกลัว ฯ   


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น