วันพฤหัสบดีที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2559

โคลงกระทู้่ธรรม (๕๔)

๙๖๕. แมงเม่าเข้าไฟ
แมง           ผึ้งมีปีกกล้า                         บินไป
เม่า           หมื่นแสนเห็นไฟ                   สว่างจ้า
เข้า           ชมชื่นตื่นใจ                          เจ้าโฉด  เขลาแฮ
ไฟ            ลวกดั่งบาปกล้า                   ลวกผู้โฉดเขลา ฯ

๙๖๖. ไม่ได้ด้วยเลห์
ไม่             อาจเอาชนะได้                    โดยดี
ได้             ชนะโดยวิธี                          ชอบได้
ด้วย           น้ำจิตคนมี                           ใจบาป
เลห์          เหลี่ยมเอาออกใช้                 เพื่อได้   ชัยมา ฯ

๙๖๗. เฉเอาด้วยกล
เฉ             ไฉเอาชนะด้วย                   มายา
เอา            ชนะคู่ปัจจา                       พ่ายแพ้
ด้วย           เล่ห์เหลื่ยมสันหา              หลอกล่อ
กล             สักแสนกลแก้                    เงื่อนสู้สุดตัว ฯ

๙๖๘. ไม่ได้ด้วยมนต์
ไม่              อาจเอาชนะได้                โดยดี
ได้              อย่างทางหมอผี              ชั่วช้า
ด้วย           เหตุแห่งพิธี                      ไสยศาสตร์
มนต์          ที่ว่าแก่กล้า                       รีบคว้ามาทำ  ฯ

๙๖๙. ดลด้วยคาถา
ดล               ใจให้พ่ายแพ้                  แก่มนต์
ด้วย              อิทธิฤฺทธิ์ยังจน              แ่กกล้า
คา               ถาศักดิ์สิทธิ์ผล              ท่องพร้่ำ  พรูเฮย
ถา               ร่อนดั่งแร้งเฝ้า               จิกเนื้อ  หมาตาย  ฯ

๙๗๐. แม่สื่อแม่ชัก
แม่            คนกลางชักชู้              สู่ชาย
สื่อ            ส่งเพลงยาวสาย         สวาทชู้
แม่            ชี้ชองเพื่อขาย            ของเก่า
ชัก            หุ่นชายหญิงผู้             ร่านชู้สุู่หา  ฯ

๙๗๑. แม่พยักหน้าชน
แม่             สื่อแม่ชักชู้                       สู่ชาย
พยัก          เพยิดเนตรหน้าหมาย      นัดชู้
หน้า           ผิดนักเอากาย                เข้าประกันเฮย
ชน            บุรุษโฉดผุู้                      เล่นชุ้  สู่ฉัน ฯ

๙๗๒. ไม่่มีเงาหัว
ไม่             เห็นศรีษะต้ัง                   บนคอ
มี              แต่ตัวดั่งตอ                     หลักไม้
เงา           แห่งเคราะห์ร้ายรอ           เข้าจู่โจมเฮย
หัว            ขาดคงไม่ได้                    รอดพ้น  ความตาย ฯ

๙๗๓. ไม่รู้จักเสือ
ไม่         สังเกตุเขตคุ้ง                           ลำคลอง
รู้           แต่น้ำเจ่ิ่งนอง                           ตลิ่งล้น
จัก        มีสัตว์ร้ายคนอง                        มาอยู่
เสือ      ย่อมนอนใต้ต้น                         พ่มไม้ใบหนา ฯ

๙๗๔. เอาเรือไปจอด
เอา         แต่ความสะดวกด้วย                เผลอไผล
เรือ         ที่แล่นมาใน                             น่านน้ำ
ไป          พักจอดตลิ่งไกล                     บ้านช่อง
จอด       อยุ่ใกล้เสือขย้ำ                        คาบเจ้าของเรือ ฯ

๙๗๕. ไม่รู่จักมอด
ไม่              สังเกตุภาคพื้น                      ดินดอน
รู้                ว่ามอดมานอน                       กัดไม้
จัก              ได้ห่างไกลขอน                   ไม้ท่อน
มอด            ย่อมนอนอยุ่ใต้                    กัดไม้ขอนกิน ฯ



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น