วันจันทร์ที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2558

โคลงกระทู้ธรรม(๕)



๑๐๑ คนลอยเพราะลม
คน    ที่ถูกยกก้น           กระดก
ลอย  ล่องประดุจนก      ว่ายฟ้า
เพราะ ลมปากเขายก       ยอเล่น
ลม    ปากคนแรงกล้า     ยกก้นคนลอย ฯ

๑๐๒ คนจมเพราะลิ้น
คน    ที่ถูกใส่ร้าย          ใส่ความ
จม    อยู่ตามดินตาม      ยอดหญ้า
เพราะ ลมปากคนทราม    คอยใส่ ไฟแฮ
ลิ้น    ปากคนชั่วช้า        ชั่วร้ายกว่าไฟ ฯ

๑๐๓ เจ้าชู้ไก่แจ้
เจ้า    ถ้อยคอยกล่าวเกี้ยว     เอาใจ
ชู้      รักย่อมหลงใหล          ปากจ้อ
ไก่     ที่ส่งเสียงใส               ขันเสนาะ
แจ้    ดั่งไก่กรีดป้อ               ชอบปี้ตัวเมีย ฯ

๑๐๔ ฝนตกบ้านน้อง
ฝน    ฟ้าตกพร่ำเข้า       พรรษา
ตก    ไม่ยอมสร่างซา     ตกซ้ำ
บ้าน   น้องนุชนอนคา     ฝนฉ่ำ แฉะเฮย
น้อง   แม่ชอบแช่น้ำ       อาบน้ำกาเม ฯ

๑๐๕ ฟ้าร้องบ้านพี่
ฟ้า    ครวญป่วนปั่นเบื้อง นภดล
ร้อง   ร่ำคร่ำครวญบน     ฝั่งฟ้า
บ้าน   เรือนสะเทือนจน   เรือนสั่น ไหวแฮ
พี่      นิ่งนอนคว่ำหน้า    เมื่อน้ำกามไหล ฯ

๑๐๖ ฝนตกฟ้าร้อง
ฝน    ตกนกแอบไม้       ไพรสัณฑ์
ตก    สักแสนห่าสวรรค์   ฉ่ำฟ้า
ฟ้า    สนั่นครั่นครืนขวัญ หนีฝ่อ
ร้อง   เรียกคนอวดกล้า   กว่าฟ้าอยู่ไหน ฯ

๑๐๗ โง่เง่าเต่าตุ่น
โง่     งุดคุดอยู่ใต้          พื้นดิน
เง่า    ใช่เหง้าคนขุดกิน   อิ่มได้
เต่า    นาไม่ผันผิน         หน้ากลับ หลังแฮ
ตุ่น    แอบอยู่โพรงไม้     รอดพ้นปากเสือ

๑๐๘ โง่อยากนอนเตียง
โง่     เซ่อคนบ้านนอก    ขอกนา
อยาก นั่งอยู่ในปรา-        สาทเจ้า
นอน  อยู่ร่วมชายคา       นางจ่า โขลนแฮ
เตียง  ใหญ่ไม่กล้าเข้า     ร่วมมุ้ง แอบมอง ฯ

๑๐๙ โง่เง่าเข้ากรุง
โง่     เซ่อคนบ้านนอก    ขอกนา
เง่า    ใช่เหง้าโขดผา      ป่ากว้าง
เข้า    กรุงมุ่งหมายมา     ชมชื่น ดื่นแฮ
กรุง   ดั่งกรงท่านสร้าง    คอกไว้ขังคน ฯ

๑๑๐ ลูกศิษย์นอกครู
ลูก    ครูผู้รับเลี้ยง         ลูกเขา
ศิษย์  โง่เฆี่ยนตีเบา        หนักได้
นอก  รีตศิษย์ไม่เอา       ใจใส่
ครู     หมดท่าสอนให้     ปล่อยเข้าป่าเปิง ฯ

๑๑๑ ลูกปูตามแม่
ลูก    อยู่หลังแม่ต้อง      ตามหลัง
ปู      แม่เดินเซซัง         คดเคี้ยว
ตาม   หลังแม่ไปหวัง      ว่าถูก ทางแฮ
แม่    กลับพาหลงเลี้ยว   ลูกต้องหลงตาม ฯ

๑๑๒ ลูกชู้นอกไส้
ลูก    แม่พ่อรับเลี้ยง       รักษา
ชู้      ลอบขึ้นหลังคา     ถ่ายไว้
นอก  เนื้อเลือดบิดา       ดูผิด ตาแฮ
ไส้    คดขดอยู่ใต้         ช่องท้องของตน ฯ

๑๑๓ ตักบาตรถามพระ
ตัก    ข้าวใส่บาตรให้     พระฉัน
บาตร ใส่ของจังหัน                กับข้าว
ถาม   ว่าชอบเนื้อสัน      แกงไก่ ไหมคุณ
พระ   เฒ่าตอบว่าอ้าว     ตักแล้วต้องฉัน ฯ

๑๑๔ จูบลูกถูกแม่
จูบ    ลูกถูกอกอ้อม       มารดา
ลูก    ไม่รู้ประสา           สักน้อย
ถูก    นมที่ปากทา-        รกดูด นมแฮ
แม่    แอ่นอกอายชม้อย  ไม่รู้จูบใคร ฯ

๑๑๕ เข้าป่ากลางค่ำ
เข้า    เถื่อนยามค่ำใกล้    สนธยา
ป่า     รกปกสิงห์สา        สัตว์ไว้
กลาง คืนขาดสุริยา         ยลส่อง แสงแฮ
ค่ำ     มืดต้องจุดไต้        สว่างช้างเสือกลัว

๑๑๖ เข้าถ้ำกลางคืน
เข้า    ห้องมองมืดตื้อ      มัวตา
ถ้ำ     มืดคือเคหา          ขาดไต้
กลาง คืนเร่งแสวงหา      ไต้ส่อง แสงแฮ
คืน    ค่ำยามมืดให้                จุดไต้ตามไฟ ฯ

๑๑๗ เดือนหงายใจคว่ำ
เดือน เพ็ญเด่นสว่างห้วง  เวหา
หงาย สว่างกระจ่างตา     ภาคพื้น
ใจ     หนุ่มเมื่อมีอา-       รมณ์รัก ใคร่แฮ
คว่ำ   พักตร์ลงกับพื้น     คลั่งบ้าอารมณ์ ฯ

๑๑๘ เดือนต่ำใจตก
เดือน เพ็ญลับเหลี่ยมเข้า ภูผา
ต่ำ     ตกยอดพฤกษา     พุ่มไม้
ใจ     นางคร่ำครวญหา   เทพบุตร
ตก    ดึกนึกปลงได้       ต่ำช้าฉันยอม ฯ

๑๑๙ ซื้อสิทธิขายเสียง
ซื้อ    เสียงผู้เลือกตั้ง      ส.ว.
สิทธิ  ของท่านฉันพอ     รับซื้อ
ขาย   สิทธิแต่เพียงขอ    แก้ขัด- สนแฮ
เสียง  ที่ท่านซื้ออื้อ                แต่ล้วนคนจน ฯ

๑๒๐ ตะวันตกนกร้อง
ตะวัน ต่ำลงสู่พื้น                   พสุธา
ตก    ลับยอดภูผา                 พุ่มไม้
นก    หกร่ำเรียกหา                คู่กลับ รังแฮ
ร้อง   เรียกเพรียกไพรใกล้        คู่ร้องกลับรัง ฯ

๑๒๑ ทำบุญเอาหน้า
ทำ    ทานหว่านทรัพย์ให้        วัดวา
บุญ   ที่ทำปรารถนา              ชื่อก้อง
เอา    ชื่อสลักที่                   ข้างฝา ผนังโบสถ์
หน้า  ใหญ่บานเท่าท้อง         ฟากฟ้า สาใจ ฯ

๑๒๒ ท่องกะถายามตาย
ท่อง  มนต์ยามเจ็บใกล้   สิ้นลม
กะถา พระยายม            ท่องไว้
ยาม   เทวทูตหอกคม     มารับ ตัวแฮ
ตาย   ดิ่งลงนรกได้                สติร้องเวรกรรม ฯ

๑๒๓ ผู้ดีตกยาก
ผู้      เกิดมาแต่เชื้อ       ผู้ดี
ดี      แต่เกิดมามี          สง่าหน้า
ตก    ยากอย่างเศรษฐี    ตกยาก
ยาก   จะพบคบค้า         ไพร่บ้านพลเมือง ฯ

๑๒๔ ผู้ดีตีนแดง
ผู้      มียศใหญ่พร้อม     พงศ์พันธุ์
ดี      ดั่งเทพบนสวรรค์   ฝั่งฟ้า
ตีน    ไม่เหยียบดินอัน    เปียกเปือก ตมแฮ
แดง   ทั่วฝ่าเท้ากล้า       เหยียบพื้นดินไฉน ฯ

๑๒๕ ต้มแกงไม่เป็น
ต้ม    ปูไม่สุกได้             สีแดง
แกง   ไม่เผ็ดรสแรง          อร่อยลิ้น
ไม่     สันทัดทะมัดทะแมง  งานหนัก
เป็น   แต่ทาแป้งขมิ้น       อบน้ำหอมปรุง ฯ














ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น