อ่อน องค์อย่าโอ้อวด โอหัง
น้อม ต่ำประดุจดัง ลูกน้อง
ถ่อม ตนนั่งลงยัง พื้่นแผ่น ดินแฮ
ตน ต่ำเช่่นนี้ต้อง ลุชั้นโสดา ฯ
๕๓๙. ขุนหลวงขี้เรื้อน
ขุน หลวงองค์สุดท้าย อยุธยา
หลวง ใหญ่เป็นพระยา ชั่วร้าย
ขี้ ปากพวกประชา ชนแช่ง
เรื้อน ไม่เป็นคนป้าย ชื่อด้วยเกลียดชัง ฯ
๕๔๐. ข้าวเหลือเกลืออิ่ม
ข้าว งามฝนตกต้อง ตามเวลา
เหลือ ปากทั้งผักปลา อิ่มท้อง
เกลือ เอื่อดมากมายรา คาถูก
อิ่ม อกใจไพร้ร้อง เรียกบ้านเมืองดี ฯ
๕๔๑. ข้าวยากหมากแพง
ข้าว ตายม้านเมื่อแล้ง ฟ้าฝน
ยาก บากคนยากจน ตกไร้
หมาก สุกหมากแห้งคน กินอยู่
แพง มากเครื่องกินใช้ เมื่อบ้านเมืองทราม ฯ
๕๔๒. เหลือบ่ากว่าแรง
เหลือ กำลังแบกขึ้น หาบขน
บ่า จะแบกสุดทน อัดอั้น
กว่า จะแบกหามคน เดียวยาก
แรง หนักบ่าอดกลั้น แบกไว้ไม่ไหว ฯ
๕๔๓. บอกแขกแบกหาบ
บอก กล่าวพวกเพื่อนบ้าน เรือนเคียง
แขก ช่วยงานพร้อมเพรียง พวกพ้อง
แบก เบาบ่าเราเพียง ยกลิ่วลอยแฮ
หาบ ไม่ไหวให้ร้อง พวกพ้องช่วยเหลือ ฯ
๕๔๔ ปลาไม่เห็นน้ำ
ปลา .ว่ายอยู่น่านน้ำ ทั้งปี เดิอนเฮย
ไม่ ทราบว่าวารี ไม่รู้
เห็น แต่หมู่ปลามี เวียนว่าย
น้ำ อยู่ไหนปลาผู้ ไม่รู้จักเลย ฯ
๕๔๕. เสือไม่เห็นถ้ำ
เสือ เฒ่าเฝ้าถ้ำอยู่ ทุกวัน
ไม่ พบเห็นถ้ำอัน เลิศล้ำ
เห็น แต่นกบินผัน มาเกาะ
ถ้ำ นี่ดีมีน้ำ ดื่มแก้กระหาย ฯ
๕๔๖. คนไม่่เห็นโลง
คน เป็นที่โลดเต้น ไปมา
ไม่ ทราบว่าตนอา ยุสั้น
เห็น แต่ทรัพย์สินหา มาสั่ง สมแฮ
โลง ที่ต้ังอยู่น้ัน ใส่ผู้อื่นตาย ฯ
๕๔๗. คนโศกโลกเศร้า
คน เก็บตัวนิ่งอึ้ง ขึงใจ
โศก สลดหมดอาลัย โลกแล้ว
โลก เหมือนโศกเศร้าไป ทั่วโลก
เศร้า เพราะนั่งนอนแล้ว ไม่สู้หน้าใคร ฯ
๕๔๘. คนเมาโลกมัว
คน ที่หลงดื่มเหล้า เมามาย
เมา มากมักตาลาย มืดหน้า
โลก พลิกคว่ำพลิกหงาย สับปลับ
มัว หมดสิ้นดินฟ้า ครึ่งบ้าครึ่งเมา ฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น