๑๐๗๗. หัวล้านได้หมวก
หัว หูดูเลี่ยนโล้น โกนไส
ล้าน เลี่ยนเหมือนเงาใน สระน้ำ
ได้ ส่องกระจกใจ ตกวูบ
หมวก เมื่อใส่ใจป้ำ ว่าข้าหล่อเหลา ฯ
๑๐๗๘. รูปเสียงกลิ่นรส
รูป งามประดุจเจ้า รจนา
เสี่ยง เสนาะฟังวาจา แจ่มแจ้ว
กลิ่น หอมยิ่งบุบผา กุหลาบ
รส แห่งสัมผัสแผ้ว ผ่องน้ำใจชาย ฯ
๑๐๗๙. รู้แพ้รู้ชนะ
รู้ ว่าตนอ่อนซ้อม ฝึกฝน
แพ้ ท่านต้องจับจน แก่หน้า
รู้ ว่าอดว่าทน จึงชนะ
ชนะ ท่านอย่าเย้ยท้า อวดกล้า อวดแข็ง ฯ
๑๐๘๐. ทุ, สะ, นิ, มะ
ทุ ทุกข์ไม่อาจตั้ง อยู่ทน
สะ สมุทัยเหตุผล ทุกข์แท้
นิ นิโรธดังดล นิรทุกข์
มะ มรรคทางเดินแก้ ทุกข์เข้านิพพาน ฯ
๑๐๘๑.เป็นพระไม่สวด
เป็๋น ภิกษุห่มผ้า กาสา
พระ อยู่ในศาสนา พุทธแท้
ไม่ เข้าเพ่งภาวนา สมาธิ
สวด ไม่เป็นยอมแพ้ พ่ายทิ้งพรหมจรรย์
๑๐๘๒. เป็นตำรวจไม่จับ
เป็น ผู้มีหน้าที่ รักษาเมืองเฮย
ตำรวจ ออกตรวจประชา ชั่วร้าย
ไม ยอมจับโจรา คนชั่วร้ายแฮ
จับ เพื่อตบทรัพย์คล้าย ชั่วร้ายกว่าโจร ฯ
๑๐๗๓. เป็นหญิงขายตัว
เป็น คนจนยากไร้ อนาถา
หญิง ขาดการงานอา ชีพไซร้
ชาย สิ่งอื่นกินหา มีไม่
ตัว ย่อมขายตัวได้ สิทธิแท้ของเขา ฯ
๑๐๗๔. มีเมียเหมือนแม่
มี คู่ชีวิตด้อย วาสนา
เมีย ประดุจมารดา ปกป้อง
เหมือน ดั่งเทพธิดา ดลจิต
แม่ ช่วยยามขัดข้อง เจ็บไข้พยาบาล ฯ
๑๐๗๕. เป็นวัวลืมตีน
เป็น โคที่ท่านใช้ ไถนา
วัว เกียจคร้านก้าวขา เชื่องช้า
ลืม ว่าแบกออกคา คอบ่า อยูู่แฮ
ตีน ไม่ก้าวท่านคว้า ฟาดไม้เจ็บหลัง ฯ
๑๐๗๖. เป็นบ่าวช่างยุ
เป็น ตัวใส่ชั่วข้าง ค้างคาว
บ่าว บอกช้างหนูขาว ใส่ร้าย
ช่าง ส่อเสี่ยดข่าวฉาว ความชั่ว เขาแฮ
ยุ ฝ่ายขวาฝ่ายซ้าย แตกร้าวรบกัน ฯ
๑๐๗๗. เป็นเมียข่มผัว
เป็น หญิงสิ้นกระด้าง คางแข็ง
เมีย ที่อารมณ์แรง โหดไร้
ข่ม ขี่ชอบสำแดง อำนาจ
ผัว ตกอยู่ภายใต้ แม่เจ้าย่านาง ฯ
๑๐๗๙. เป็นผัวกลัวเมีย
เป็น ชายใจอ่อนแม้น อิสตรี
ผัว แม่นางนารี เก่งกล้า
กลัว ฤทธิแม่แรดมี งาหน่อ เดียวแฮ
เมีย แม่ข่มผัวหน้า วอกเว้าเป็นลิง ฯ
๑๐๘๐. คำกวีมีค่า
คำ โคลงมีค่าแม้น มณีรัตน์
กวี แต่งคำกวีวัจน์ ฝากไว้
มี สาระคำสัตย์ สอนจิต คนเฮย
ค่า มากควรจักได้ อานซ้ำ ยามเหงา ฯ
เทพ สุนทรศารทูล
๔ กันยายน ๒๕๕๓
