๑๐๗๗. หัวล้านได้หมวก
หัว หูดูเลี่ยนโล้น โกนไส
ล้าน เลี่ยนเหมือนเงาใน สระน้ำ
ได้ ส่องกระจกใจ ตกวูบ
หมวก เมื่อใส่ใจป้ำ ว่าข้าหล่อเหลา ฯ
๑๐๗๘. รูปเสียงกลิ่นรส
รูป งามประดุจเจ้า รจนา
เสี่ยง เสนาะฟังวาจา แจ่มแจ้ว
กลิ่น หอมยิ่งบุบผา กุหลาบ
รส แห่งสัมผัสแผ้ว ผ่องน้ำใจชาย ฯ
๑๐๗๙. รู้แพ้รู้ชนะ
รู้ ว่าตนอ่อนซ้อม ฝึกฝน
แพ้ ท่านต้องจับจน แก่หน้า
รู้ ว่าอดว่าทน จึงชนะ
ชนะ ท่านอย่าเย้ยท้า อวดกล้า อวดแข็ง ฯ
๑๐๘๐. ทุ, สะ, นิ, มะ
ทุ ทุกข์ไม่อาจตั้ง อยู่ทน
สะ สมุทัยเหตุผล ทุกข์แท้
นิ นิโรธดังดล นิรทุกข์
มะ มรรคทางเดินแก้ ทุกข์เข้านิพพาน ฯ
๑๐๘๑.เป็นพระไม่สวด
เป็๋น ภิกษุห่มผ้า กาสา
พระ อยู่ในศาสนา พุทธแท้
ไม่ เข้าเพ่งภาวนา สมาธิ
สวด ไม่เป็นยอมแพ้ พ่ายทิ้งพรหมจรรย์
๑๐๘๒. เป็นตำรวจไม่จับ
เป็น ผู้มีหน้าที่ รักษาเมืองเฮย
ตำรวจ ออกตรวจประชา ชั่วร้าย
ไม ยอมจับโจรา คนชั่วร้ายแฮ
จับ เพื่อตบทรัพย์คล้าย ชั่วร้ายกว่าโจร ฯ
๑๐๗๓. เป็นหญิงขายตัว
เป็น คนจนยากไร้ อนาถา
หญิง ขาดการงานอา ชีพไซร้
ชาย สิ่งอื่นกินหา มีไม่
ตัว ย่อมขายตัวได้ สิทธิแท้ของเขา ฯ
๑๐๗๔. มีเมียเหมือนแม่
มี คู่ชีวิตด้อย วาสนา
เมีย ประดุจมารดา ปกป้อง
เหมือน ดั่งเทพธิดา ดลจิต
แม่ ช่วยยามขัดข้อง เจ็บไข้พยาบาล ฯ
๑๐๗๕. เป็นวัวลืมตีน
เป็น โคที่ท่านใช้ ไถนา
วัว เกียจคร้านก้าวขา เชื่องช้า
ลืม ว่าแบกออกคา คอบ่า อยูู่แฮ
ตีน ไม่ก้าวท่านคว้า ฟาดไม้เจ็บหลัง ฯ
๑๐๗๖. เป็นบ่าวช่างยุ
เป็น ตัวใส่ชั่วข้าง ค้างคาว
บ่าว บอกช้างหนูขาว ใส่ร้าย
ช่าง ส่อเสี่ยดข่าวฉาว ความชั่ว เขาแฮ
ยุ ฝ่ายขวาฝ่ายซ้าย แตกร้าวรบกัน ฯ
๑๐๗๗. เป็นเมียข่มผัว
เป็น หญิงสิ้นกระด้าง คางแข็ง
เมีย ที่อารมณ์แรง โหดไร้
ข่ม ขี่ชอบสำแดง อำนาจ
ผัว ตกอยู่ภายใต้ แม่เจ้าย่านาง ฯ
๑๐๗๙. เป็นผัวกลัวเมีย
เป็น ชายใจอ่อนแม้น อิสตรี
ผัว แม่นางนารี เก่งกล้า
กลัว ฤทธิแม่แรดมี งาหน่อ เดียวแฮ
เมีย แม่ข่มผัวหน้า วอกเว้าเป็นลิง ฯ
๑๐๘๐. คำกวีมีค่า
คำ โคลงมีค่าแม้น มณีรัตน์
กวี แต่งคำกวีวัจน์ ฝากไว้
มี สาระคำสัตย์ สอนจิต คนเฮย
ค่า มากควรจักได้ อานซ้ำ ยามเหงา ฯ
เทพ สุนทรศารทูล
๔ กันยายน ๒๕๕๓
๑๐๖๗. วันพระพุทธเจ้า
วัน เพ็ญเดือนหกเข้า วิสาขะฤกษ์
พระ ตถาคตเกิดมา เกิดแก้ว
พุทธ ศาสน์จึงเกิดปรา กฎแก่โลกเฉย
เจ้า แห่งไตรโลกแพร้ว เพริศล้ำศาสดา ฯ
๑๐๖๘. วันพระธรรมเจ้า
วัน เพ็ญเดือนแปดเข้า อาสาฬฤกษ์
พระ สัทธรรมเกิดปรา กฏแล้ว
ธรรม อริยสัจคาถา ท่านตรัสสอนแฮ
เจ้า แห่งสัทธรรมแก้ว แก่นแท้ อภิธรรม ฯ
๑๐๖๙. วันพระสังฆเจ้า
วัน พระจันทร์เด่นฟ้า มามะ ฤกษ์นา
พระ อรหัตต์นัยพันปะ พบหน้า
สังฆ รัตน์นัดมาประ ชุมพรั่ง พร้อมแฮ
เจ้า แห่งพระสงฆ์กล้า เกิดพร้อมเพรียงกัน ฯ
๑๐๗๐. หลงรักหลงชัง
หลง ยึดในสิ่งไร้ สัจจริง
รัก แต่ชายแต่หญิง ยอดชู้
หลง เกลียดศัตรูชิง พิฆาต
ชัง แต่คนโฉดผู้ โง่บ้าทรชน ฯ
๑๐๗๑. หลงไหลได่ปลื้ม
หลง รักปักจิตเจ้า จนตาย
ไหล เลื่อนเหมือนเมามาย มืดหน้า
ได้ ชมแม่โฉมฉาย ชื่นจิต
ปลื้ม จิตเจียนเป็นบ้า ไม่รู้วันตาย ฯ
๑๐๗๒. หลงเหยื่อเนื้อปลา
หลง โลภละโมภเนื้อ มังสา
เหยื่อ อ่อยล่อเอาปลา ติดข้อง
เนื้อ น้องผ่องโสภา เพียงเทพ ธิดา
เน่า เมื่อยามตายต้อง ส่งเข้าเตาเมรุ ฯ
๑๐๗๓. เนื้้อไม่ได้กิน
เนื้อ ในไตตับไส้ แกงยำ
ไม่ แตะแต่สักคำ ที่ลิ้น
ได้ ยากลากโครงทำ ลำบาก
กิน แต่เขาเราขึ้น หนึ่งไร้ไป่เห็น ฯ
๑๐๗๔. หนังไม่ได้รอง
หนัง เสือท่านแล่ไว้ รองกาย
ไม่ แบ่งให้หญิงชาย ยื่นใช้
ได้ ยากแทบตัวตาย เสียเปล่า
นั่ง แต่ลำแพนไม้ อดใช้หนังเสือ ฯ
๑๐๗๕. มือด้วนได้แหวน
มือ กุดขาดทุกนิ้ว ไม่มี
ด้วน ขาดดูไม่ดี สักน้อย
ได้ เครื่องประดับสี สวยมาก
แหวน จะสวมสอดก้อย ใส่นิ้วมือไหน ฯ
๑๐๗๖. ตาบอดได้แว่น
ตา มืดมองไม่รู้ เดือนตะวัน
มอด ไม่เห็นสิ่งอัน อื่นได้
ได้ แว่นตามาฉัน ชอบใส่
แว่น ช่วยปิดบังให้ ไม่รู้ตาเสีย ฯ
๑๐๕๖. โกงบ้านโกงเมือง
โกง แบบนักเลือกตั้ง น่ั่งเมือง
บ้าน เล็กเมืองน้อยเปลือง เปล่าปลี้
โกง เพื่อพรรคประเทือง นั่งแท่น
เมือง พินาศป่นปี้ ชาติล้มละลาย ฯ
๑๐๕๗.กินบ้านกินเมือง
กิน ดังมอดกัดไม้ ภายใน
บ้าน ช่องผุพังไป ป่นปี้
กิน งบรัฐบาลใจ โหดยักษ์มารเฮย
เมือง พินาศประสาตมล้าง มอดด้วยการเมือง ฯ
๑๐๕๘. ประเทศล่มจม
ประ วัติศาสตร์ชาติเชื่อ ชาวสยาม
เทศ ถิ่นแหลมทองนาม สนั่นหล้า
ล่ม แล้วรุ่งเรืองงาม สองศตวรรษเฮย
จม อีกคร้ังใครกล้า กอบกู้ เมืองคืน ฯ
๑๐๕๙. เมืองล่มสองคร้ัง
เมือง ไทยเคยล่มแล้ว ปางหลัง
ล่ม หนึ่งนเรศวรบัง เกิดกู้
สอง เจ้าตากสินยัง ช่วยกอบกู้แฮ
คร้ัง ที่สามใครผู้ เก่งกู้ เมืองคืน ฯ
๑๐๖๐. คนไทยพันธาง
คน ที่เก่งกาจกล้า สงคราม
ไทย รักษาเมืองสยาม เก่าไว้
พัน ไทยใหม่เกิดตาม สายเลือด ผสมแฮ
ธาง สืบเลือดไทยให้ สืบเชื่้อวรชน ฯ
๑๐๖๑.คนบ้าหมาบ้า
คน หลงโลกโกรธสิ้น ศีลธรรม
บ้า เพราะกิเลสทำ จิตบ้า
หมา เกิดโรคบ้าจำ บ้าคลั่ง
บ้า สุนัขหลีกหน้า มนุษย์บ้าหลีกไฉน ฯ
๑๐๖๒. คนบ้าอำนาจ
คน มียศใหญ่แล้ว ลืมตน
บ้า ยศข่มเหงคน ทั้วหน้า
อำ พลคะนองพล แผลงฤทธิ์ เดชเฮย
นาจ มากมายกลายบ้า บิ่นคล้ายยักษ์มาร ฯ
๑๐๖๓. บ้ายศหมดญาติ
บ้า ตำแหน่งใหญ่ล้ำ โลกา
ยศ ใหญ่อย่างพระมหา กษัตริย์เจ้า
หมด ญาติขาดวงศา เสมอไพร่ พลเฮย
ญาติ สนิทมิอยากเข้า นับเนื้อเชื้อสาย ฯ
๑๐๖๔. คนจนเพราะโง่
คน ที่อดอยากไร้ อนาถา
จน ทรัพย์อับปัญญา ต่ำไซร้
เพราะ ว่าขาดวาสนา นำช่อง ทางเฮย
โง่ มากเพราะขาดไร้ ช่องไร้การศึกษา ฯ
๑๐๖๕. คนรวยเพราะฉลาด
คน มีมั่งคั่งขึ้น เศรษฐี
รวย ทรัพย์ยิ่งมากมี ยิ่งได้
เพราะ ฉลาดหลักแหลม การศึก ษาเฮย
ฉลาด มากรวยมาใช้ เล่ห์สร้างทรัพย์สาร ฯ
๑๐๖๖. คนพาลเพราะโง่
คน คดทุจริตไร้ ศีลธรรม
พาล เที่ยวกระทำกรรม บาปไว้
เพราะ ญาติมิตรชั่วนำ ทางชั่ว
โง่ มืดเหมือนบ้าใบ้ ไม่รู้เดือนตะวัน ฯ
